Er is er eentje jarig… in de eredienst?

Ik ben vandaag jarig, dus ik dacht: laat ik eens iets schrijven over jarig zijn. In de kerkdienst dan natuurlijk. Wordt er in jouw kerk aandacht aan geschonken in de dienst? En hoe? Waarom zou je het wel of niet doen? Zo van die vragen waar we in ons programmateam over nagedacht hebben.

Een eredienst heeft een verticale maar ook een horizontale richting. In de eerste plaats van ons naar God, maar daarnaast ook naar elkaar toe. Je zit dan ook niet als een groep individuen, los van elkaar, maar je vormt samen een gemeenschap. Een beetje aandacht voor persoonlijke zaken kan dan ook helpen. Wat je in eigenlijk wel elke gemeente terug ziet komen is dat als mensen (erg) ziek zijn daar voor gebeden wordt.

En verjaardagen? In onze gemeente was het tot een paar jaar geleden de gewoonte dat als je op zondag jarig was, je een lied mocht kiezen. Een leuk idee, je kunt je eigen lied kiezen. Maar ja… de gemeente werd groter, zangleiders moesten achter jarigen aan bellen, met het programmateam probeerden we de elementen in de dienst beter op elkaar af te stemmen. Uiteindelijk hebben we het besluit genomen deze jarenlange traditie af te schaffen. Gelukkig is daar weinig weerstand tegen geweest. Je hoort wel eens anders ;-). Het enige wat we nu nog doen is dat de jarigen vermeld staan in het wekelijks informatieblaadje.

Met de meer persoonlijk dingen merk je het verschil wel tussen een kring, een kleine kerk en grotere kerken. In een kleine setting kun je natuurlijk veel meer aandacht geven aan elkaar. Is een kring in een grote kerk voldoende om de persoonlijke aandacht voor elkaar te borgen? Of zijn er nog andere mogelijkheden? Ik lees het graag in reacties hieronder!