In het kader van de #bloghop van juni zie ik mijn kans schoon. Ik heb al jaren een enigszins dynamisch lijstje met de muziek die ik bij mijn begrafenis wil laten horen. Muziek betekent heel veel voor me, en zegt ook iets over me. Op verschillende belangrijke momenten in mijn leven heb ik muziek gebruikt om daar mijn eigen stempel op te drukken. Bij mijn trouwen, dopen, het opdragen van mijn kinderen. Soms zelf geschreven, soms een lied van een ander. Ik alleen op gitaar, of ik schakel iemand in om te zingen. Bij mijn begrafenis ben ik er zelf niet meer fysiek bij. Maar wat als ik de kans krijg om de muziek te laten horen die iets over mij zegt? Ik heb een lijst gemaakt. Een aantal nummers zijn stabiel, anderen zullen mogelijk over 5 jaar weer anders zijn. En wat mij betreft duurt het nog heel lang! En of de lijst ook integraal gedraaid zal worden (er zit een paar lange nummers bij, zelfs een van 25 minuten)? Nou ja, ik merk er niet veel van vrees ik 😀
Anathema – Inner Silence
In mijn hardrock periode was dit al een favoriet nummer van deze engelse band. Begonnen als doom metal, inmiddels meer symphonische rock a la Pink Floyd. Dit nummer zit in de overgangsfase, geschreven n.a.v. het overlijden van de oma van een van de bandleden. In die tijd heb ik, via via, de bandleden ook een aantal keer backstage ontmoet en heb ik zelfs met een van de gitaristen gejamd in een Dynamo Open Air preparty (ik herinner dat we Wish you were here van Pink Floyd en Powerslave van Iron Maiden hebben gespeeld).
Als ik de eerste pianoklanken van het lied hoor krijg ik al kippenvel. Dit is zo mooi. Met maar een korte, maar betekenisvolle tekst: “When the silence beckons / And the day draws to a close
When the light of your life sighs / And love dies in your eyes / Only then will I realize / What you mean to me.” Hoe zullen mensen mij herinneren?
Affector – Harmageddon
We blijven nog even in de hardere sferen. Affector is een christelijk metal project waarvan op dit moment één cd is verschenen: een concept album over Openbaring. Dat past natuurlijk bij het einde. Dit nummer is 13 minuten. Vette gitaarriffs en drums (Collin Leijenaar) en de mooie zang van Ted Leonard, maar ook een geweldige tekst. Het refrein geeft me kippenvel: “Hallelujah! Salvation, power and glory belong to our God / For true and righteous are His judgments”
Neal Morse – The Glory of the Lord / Outside Looking in / 12
Het liefst zou ik het hele album ? van Neal Morse doen. Maar om het kort te houden (het wordt met deze nummers al zo’n lange dienst!) deze drie nummers, die in elkaar overlopen. The Glory of the Lord is een dramatisch lied, klassiek aandoend, onregelmatig geteld (5 + 6 + 8) en laat bombastisch horen hoe groot God is. Dit loopt over in Outside Looking in, over iemand die het gevoel heeft buiten te staan, niet binnen te mogen komen. Zo ben ik ook geweest, en toch mocht ik binnen komen. Dan loopt het over in 12. 12 stammen, discipelen enzovoorts. En dan weer het refrein: “After all, we see the temple of the living God” (ik zou het tot 1:48 laten afspelen).
Salem Hill – So Human
Salem Hill is een vrij onbekende christelijke progressive rockband, maar met geweldige composities en scherpe teksten. Dit nummer gaat over onze menselijkheid. En aangezien ik dan mijn aardse lichaam achterlaat, leek me dit wel toepasselijk. Lees de tekst en oordeel zelf. En oh ja. ’t Is helemaal in 7/8. Daar word ik ook blij van!
The Flower Kings – Stardust we are
The Flower Kings heb ik leren kennen via Neal Morse, die met Roine Stolt, de zanger/gitarist van The Flower Kings, samen in Transatlantic zit (moet ik misschien toch Stranger in your soul er ook aan toevoegen?). Dit nummer gaat ook over de mens, sterrenstof zijn we, bijna goddelijk (Psalm 8:6). Episch met een mooi refrein (“Stardust we are / close to divine / Stardust we are / see how we shine”). Dat schijnen wordt trouwens gerelativeerd in het vorige nummer…
Iona – Foreign Soil
Het is moeilijk om maar één lied van Iona te kiezen. Laatst besprak ik al White Horse. Na twee nummers over de mens, een lied over de vreemde plek waar we nu zijn, maar niet echt horen. We zijn op vreemde grond. En wat is dit een mooi lied. Begint met de serene zang van Joanne Hogg. Als je hier geen kippenvel bij krijgt, dan weet ik het niet meer. Nummer heeft me ook bemoedigd als het even lastig was.
Flying Colors – The Storm
En als we het dan toch hebben over moeilijker tijden. Als er één lied is dat me er door heen helpt is het wel dit nummer. Een poppy progressive rock nummer van de supergroep bestaande uit o.a. Neal Morse en Mike Portnoy. Het is vooral de combinatie van tekst en muziek die het ‘m doet: “The storm… / We will dance as it breaks / The storm… / It will give as it takes / And all of our pain is washed away / Don’t cry or be afraid / Some things only can be made / In the storm”
Robert Fripp & Peter Gabriel – Here comes the flood
Een andere lied dat met raakt, vooral in moeilijker tijden, is dit nummer van Peter Gabriel. Vooral de uitvoering met Robert Fripp (King Crimson) vind ik geweldig. De verstilde uitvoering, de sferische gitaarpartijen van Fripp, de breekbare stem van Gabriel. En dan komt de vloed. En is alles voorbij?
Dave Bainbridge – Until the tide turns
Maar het tijd keert. Vanuit de verstilling. De verte die dichterbij komt, het wachten op verandering. Zwakte wordt sterkte (ik heb nu al kippenvel!) Als het gewone vreemd wordt. Twee worden een. Heer ik wacht… Heer ik wacht tot het tijd keert. En dan knal de hele band er in. Wauw. Zo mooi.
Psalmen voor Nu – Ken jij zo’n God? (Psalm 18)
Onmogelijk om te kiezen uit zoveel Psalmen. Dankzij Psalmen voor Nu ben ik het ook gaan waarderen op muziek. Dit is denk ik wel een van mijn favoriete. Een epische Psalm met een stuk geschiedenis. Door alles heen. Ken jij zo’n God? “Geef God alle eer / ik riep de Heer / Hij alleen zal mijn houvast zijn / Geef Hem alle eer / ik roep de Heer / Hij bevrijdt mij / Mijn vijand krijgt geen kans”
Phil Keaggy – What a day
Dit nummer staat al heel lang op deze lijst. En moet natuurlijk de afsluiting zijn! Wat een dag zal dat zijn, als we Jezus weer zien. Dit lied luisterde mijn vader vroeger veel. Jaren later vond ik het gare cassettebandje terug, zo vergaan dat het nummer nogal jengelde. Een jaar of 10 geleden heb ik de dubbel cd How the West Was One van de versie met Second Chapter of Acts via Amazon besteld (het was niet zo makkelijk te krijgen in Nederland). Sowieso een geweldige album (ik skip de lange toelichtingen bij de nummers wel…)
Hopelijk duurt het nog voor mijn afscheid er is. Maar met deze nummers kun je een glimp krijgen van wie ik ben.
Gloria en Kyrie 