Uitslag #bloghop “Tussen oud en nieuw”

Elf bloggers hebben meegedaan aan de #bloghop van december/januari: Tussen oud en nieuw. Als organisator van de #bloghop mag ik bepalen wie de winnaar is. Lastig hoor! En met elf inzendingen ook nog een aardig klusje… Hoe pak je dat aan? Ik heb gekeken naar een aantal zaken. Hoe is het thema verwerkt? Hoe is het geschreven? Spreekt het me aan? Het blijft wat subjectief, maar het gaf me wel wat houvast. Maar of ik dat nu echt nodig had? Ik bespreek ze kort op volgorde van inzending.

De eerste inzending was van Ron de Graaff, De grens voorbij. Ron begint met een herinnering, de schrijfstijl is prettig. Die schrijfstijl maakt de voor mij storende fout in de eerste zin ruimschoots goed (het schemer in plaats van de schemer). Vanuit de herinnering gaat hij verder over de gebrokenheid en de hoop. Dit gedeelte pakt me wat minder.

Anita de Graaf schreef een stuk naar aanleiding van de profetie uit Jesaja over Jezus (een tekstverwijzing ontbreekt overigens), Een zoon is ons gegeven. Het is een open stuk waarin ze iets van zichzelf laat zien. Dat vind ik mooi. Het thema vond ik er wat lastiger in te herkennen.

In Tussen oud en nieuw schrijft Heleen Visser over het oude en nieuwe. Het citaat dat ze aanhaalt spreekt me aan: “het oude is wel voorbij, maar de invloed van het oude is nog niet voorbij.” Ze werkt dit verder uit aan de hand van een aantal bijbelverzen. Ze weet de spanning goed te verwoorden. Ze noemt het voorbeeld van een christelijke stroming die doorschiet in het ‘nieuw’ met een ongezonde nadruk op genezing. Zelf kijkt ze daar echt anders naar, er blijft moeite. Een mening die ik van harte deel!

Ook Chiel Voerman heeft zijn blogpost heel verrassend Tussen oud en nieuw genoemd. Chiel schrijft prettig en compact. De eerste zin is leuk gevonden: “Het enige moment waarop oud en nieuw zo vreselijk dicht bij elkaar liggen is in de nacht van 31 december naar 1 januari”. Hij gebruikt het beeld van carbonpapier, maar dit komt naar mijn mening minder goed uit de verf (maar dat kan ook aan mij liggen natuurlijk).

Jantine Brouwer-Huisman schrijft in (je raadt het niet) Tussen oud en nieuw over hoe het oude terug mag komen in het nieuwe. Er is een zekere spanning tussen het oude en het nieuwe. Het christelijk geloof kan steeds weer op nieuwe manieren gedeeld worden. Enthousiast en prettig geschreven.

Hoe is het als je gaat scheiden, en je gezin niet meer hetzelfde is? En als het later een samengesteld gezin wordt? Petrina Haak-Wols deelt dit met ons in Tussen een oud en een nieuw gezin. Een kwetsbaar verhaal dat me aanspreekt. Niet in het minst omdat ik zelf gescheiden en hertrouwd ben. Ze wist me mee te nemen in haar verhaal, hoewel het gebruik van ‘kindjes’ een beetje voelde als een klein plensje water in mijn gezicht. Maar dat is ongetwijfeld persoonlijk: ik probeer verkleinwoordjes zo veel mogelijk te vermijden. Het verhaal bleef desondanks overeind.

Reinier Zijl mijmert in Tussen oud en nieuw of er nu zo’n verschil is tussen het oude en nieuwe. Volgens zijn logica is er niets tussen oud en nieuw, maar gaat toch verder door op het thema. Ik kan Reinier niet helemaal volgen en sommige uitspraken roepen ook wat weerstand bij me op: “We mogen kijken naar de positieve gebeurtenissen in ons leven! En ook naar de negatieve, als we die laatste gebeurtenissen maar positief bekijken. Bekijk die negatieve gebeurtenissen niet als aards mens, maar als christen.” Er zijn toch echt negatieve gebeurtenissen die ik met de beste wil van de wereld niet positief kan (en wil!) zien, zowel in mijn eigen leven als op grotere schaal. Los van mijn andere kijk hier op, is het wel aardig geschreven en leest het prettig.

Waar kom je vandaan, waar ga je heen? Anne Stekhoven schrijft een persoonlijk stukje waarin ze mijmert over haar oma met wie ze veel overeenkomsten heeft. In het voetspoor van… begint sterk, maar het stukje ‘taaltalent’ vind ik wat zwakker. Door alinea’s van een zin komt het wat staccato op me over en raak ik wat uit de flow. Dat komt wel weer goed in het laatste deel. Ik voel met haar de spanning en enthousiasme om een nieuwe stap te wagen.

Ik kreeg het gevoel een beetje op het verkeerde been gezet te worden door Tirza Atsma-Hoornstra in (wederom) Tussen Oud & Nieuw: “Heb je dat ook wel eens dat je onrustig op bed ligt en niet kan slapen omdat er van alles door je hoofd spookt. De één heeft er waarschijnlijk wat meer last van dan de ander. Maar ik praktisch nooit! Ik lig en ik slaap, dat is het eigenlijk altijd.” Ik dacht: ja, dat herken ik! En dan “ik praktisch nooit”. Ooh. Nu ja, praktisch nooit is niet nooit en inderdaad ligt Tirza ook wel eens wakker. Refererend aan o.a. liederen heeft ze het over hoe je kijk op zaken verandert als je ouder wordt. Ik ben trouwens wel erg nieuwsgierig of de bewering dat ‘wees niet bang’ 365 keer in de Bijbel voorkomt juist is (een eerste zoektocht leverde minder op, maar ik heb geen rekening gehouden met verschillende formuleringen).

Bij de blogpost van Martine van den Brink wist ik niet zo goed wat ik er mee aan moest. In Arie schrijft: depressie neemt ze een aangrijpende blogpost van haar man integraal over. Er staat nergens dat het niet mag, maar ik had liever iets van eigen hand gezien. Het is een pittig verhaal waar Martine ook een rol in speelt, de vraagt blijft zweven hoe het voor haar was. Los daarvan is het een persoonlijk stuk dat me wel raakt.

Last but not least is de inzending van Margé Buitinga-Ploegman. De titel is niet verrassend voor deze #bloghop, maar het stuk Tussen oud en nieuw verraste me inhoudelijk wel. Ze schrijft over iemand met een krappe beurs met wie ze een kledingbank bezoekt. Behalve dat het leuk geschreven is, sprak de manier waarop Margé ‘oud en nieuw’ heeft verwerkt in haar verhaal me erg aan. Ik vond het fris geschreven en leuk omdat het vanuit een perspectief benaderd werd dat ik zelf niet zo gauw had kunnen bedenken.

Tot ik de laatste inzending had gelezen, wist ik nog niet zo goed welke inzending ik het best vond. Maar bij het lezen van het Margé’s blog wist ik het vrij snel en had ik geen twijfels meer. Het verhaal pakte me meteen. Andere verhalen spraken me ook aan, maar niet zoals deze inzending. Dus: gefeliciteerd Margé. Ik verklaar deze #bloghop tot oud en aan jou de eer om de nieuwe #bloghop te organiseren!

Advertentie