Dankbaar ondanks alles (#bloghop mei)

Kun je dankbaar zijn, ondanks alles wat er gebeurt? Ondanks het verdriet, pijn, ellende en vervolging? Kun je God danken voor alles. Echt alles. Niet alleen de goede dingen, maar ook de slechte dingen. Kan dat? En als dat al kan, wat betekent dat voor de eredienst? Een poging om hier iets zinnigs over te zeggen. Het verhaal van Paulus Paulus roept ons op om dankbaar te zijn ondanks alles. Als je een beetje weet hebt van de beproevingen die Paulus heeft doorstaan, weet je dat dit geen makkelijk gedane uitspraak is. In Kolossenzen 3:12-19 schrijft hij dit:

Doet dan aan als uitverkorenen van God, heiligen en geliefden: innige ontferming, goedertierenheid, nederigheid, zachtmoedigheid, lankmoedigheid, elkaar verdragend en elkaar vergevend, als de een tegen de ander een verwijt heeft; zoals ook Christus u vergeven heeft, zo ook u. En boven dit alles de liefde, dat is de band van de volmaaktheid. En laat de vrede van Christus, waartoe u ook geroepen bent in een lichaam, in uw harten heersen; en weest dankbaar. Laat het woord van Christus rijkelijk in u wonen, terwijl u in alle wijsheid elkaar leert en terechtwijst met psalmen, lofzangen en geestelijke liederen en in de genade zingt in uw harten voor God. En al wat u doet, in woord of in werk, doet alles in de naam van de Heer Jezus, terwijl u God de Vader door Hem dankt.

Dat is nogal wat! Wie al een tijdje christen is, weet dat de praktijk weerbarstig is. We falen in deze dingen regelmatig, ik in ieder geval wel. En hoe kan ik altijd dankbaar zijn? Los even van alle goede eigenschappen waar ik als “uitverkorene” regelmatig in faal, overkomen mij ook dingen die niet leuk zijn. Al dan niet mijn eigen schuld. Hoe kan ik God dan blijven danken? En toch roept Paulus ons, mij, op dit te doen. Hoe is dat mogelijk? Het verhaal van Helen Berhane Open Doors plaatste onlangs dit filmpje op diverse social media. Kijk het even. Het heeft mij geholpen verder te denken over dit onderwerp: https://www.youtube.com/watch?v=VnBsB-7SukY Hoe is het mogelijk dat deze vrouw die 2,5 jaar zo geleden heeft God heeft kunnen danken? Al het leed wat haar werd aangedaan was onterecht. En toch deed ze het. Enerzijds ontroert het me. Het doet me verdriet te horen dat een zuster zo behandeld is, en misschien ontroert het me nog wel meer hoe ongelofelijk moedig zie hier mee om is gegaan. Anderzijds zet het me ook aan het denken: hoe zou ik in zo’n situatie hebben gereageerd? In situaties waarbij ik het beduidend minder te verduren heb gekregen, en niet eens vanwege mijn geloof, ben ik daar toch echt anders mee omgegaan. Waarom kon Helen dit wel? Ik denk dat Paulus het antwoord heeft gegeven. Wij mensen kunnen dit niet zelf. We moeten zelf wel iets toelaten, maar uiteindelijk is het Christus, de vrede van Christus, die ons hart regeert. Maar dit kan alleen als we die vrede toelaten. Overigens is het geen optie. We zijn er toe geroepen! Oeps… Dankbaarheid ≠ happy clappy Naar de eredienst. Hoe kunnen we daar dankbaar zijn? Ik ben bang dat dankbaarheid nog wel eens verward wordt met een vrolijke bedoening. We zingen vrolijke liederen, hebben een bemoedigende preek, we spreken onze dankbaarheid uit. Zo. Interessant is dat Paulus ook nog iets over zingen zegt in dit tekstgedeelte! Het zingen van psalmen, lofzangen en geestelijke liederen wordt gekoppeld aan onderwijs en terechtwijzing. En alles – dus ook dat zingen – doen we door God te danken. Dat betekent dus wel dat wat we zingen een bepaalde inhoud moet hebben. Paulus refereert aan de psalmen en dit lijkt me ook het meest voor de hand liggende voorbeeld voor onze liederen. Nu zijn dit niet altijd vrolijke liederen. Integendeel: een groot deel van de Psalmen is een klaaglied. Ja, zeggen sommigen, maar dat is het Oude Testament. Nu leven we in de genade. Ja, dat klopt, dat zegt Paulus ook in dit gedeelte. Maar betekent dit dat we dan maar onze kop in het zand moeten steken en “happy clappy” blij moeten zijn? Ik zeg: nee. Willen we God danken, in alles, dan zullen we af en toe ook de gelegenheid moeten nemen om dat ‘alles’ te benoemen. Er is ziekte, ellende, vervolging. David dankte God in zijn psalmen. Maar hij sprak ook zijn grief uit. Hij werd niet verbitterd, maar stak zijn kop ook niet in het zand. Hij werd geen ouwe mopperaar, maar wist zijn ellende uit te spreken en om te zetten in een lofzang. Onze dankbaarheid komt namelijk niet uit het niets. En God weet toch wel wat we denken. Dus als we een lofzang zingen, hoeven we daarin de minder leuke dingen van het leven niet te laten voor wat ze zijn. Sterker nog: ik denk dat het helend kan zijn als we dit ook in de eredienst uit kunnen spreken én zingen. Anders dreigt het gevaar dat we met goedkope antwoorden komen. Mooie oneliners op een goede melodie. Dus. Ondanks alles? Kunnen we God danken ondanks alles? Ja, dat kan, dat moet. Maar het is niet gemakkelijk. Dus moeten we ook eerlijk zijn. Naar onszelf en naar God. Als we samen zingen, zingen we God lof en eer toe. En daar moet wat mij betreft ook ruimte zijn voor een stuk klacht. Geen rouwdienst, maar wel een eerlijke dienst. Geen happy clappy dienst, maar een dienst waarin we oprecht dankbaar kunnen zijn. Voor alles. In alles. Door de vrede van Christus. Dit is een stuk in het kader van de #bloghop van Christelijke Webloggers. Elke maand is er een gastheer of -vrouw. Hij of zij bepaalt het onderwerp. Anderen hebben de mogelijkheid hier met een blog op te reageren. Uit deze reacties wordt een keuze gemaakt. De winnaar bedenkt het onderwerp voor de volgende maand. En zo wordt van blog naar blog gehopt! Het onderwerp voor de maand mei (2015) is: Dankbaar (ondanks alles). Waar ga ik op letten? Een aantal dingen: proeft het ‘echt’, authentiek, kun je eigen (persoonlijke?) stempel drukken op het onderwerp? Wil ik het nog een keer lezen? Is het leuk geschreven? Staan er geen (of tenminste niet te veel) taalfouten in? Succes!!! Nog een paar praktische zaken:

• Reageer voor 28 mei, dan kan ik op 1 juni de winnaar bekend maken.
• Reageren doe je door de blogpost hieronder te plaatsen als reactie.
• Verwijs in je post naar de #bloghop en dit bericht.
• De winnaar wordt bekend gemaakt op ‘Facebookpagina van christelijke webloggers’,  ‘de besloten groep op Facebook voor christelijke webloggers’ en hieronder.

EN DE WINNAAR IS… (Tromgeroffel!!!)…

Dankbaarheid, ondanks alles van Maahtje!!!

Hoewel het aantal inzendingen beperkt was – het was denk ik ook best een pittig onderwerp – waren het allemaal mooie, persoonlijke verhalen. Maar, het verhaal van Maahtje en hoe het geschreven was, sprak me het meest aan. Gefeliciteerd!