Schatzoeken in het lijden op een grimmige palmzondag

Juist als ik me begin af te vragen of ik nu wel even genoeg over het lijden geschreven heb komt er een #bloghop van Christelijke Webloggers voorbij met het thema “een schat in het lijden.” Een boeiend thema, maar ook een lastig thema. Want ik zie die schat niet altijd. Uitgerekend nu ik besloten heb er dan tóch iets over te schrijven lees ik over de aanslagen op een aantal Koptische kerken in Egypte. Waar is die schat dan? Ik ben boos, verdrietig en begrijp niet waarom uitgerekend een mooie dag als Palmpasen zo verpest moet worden. Kan ik een schat vinden?

Zwaar te verduren

Een goed christelijk antwoord is het verwijzen naar de woorden van Jezus uit Johannes 16:33: “Ik heb dit gezegd opdat jullie vrede vinden bij mij. Jullie zullen het zwaar te verduren krijgen in de wereld, maar houd moed: ik heb de wereld overwonnen.’” En hoeveel waarheid daar ook in schuilt, er is wel iets meer over te zeggen. Want ook hierover mag de klacht er zijn, lees maar eens Openbaring 6:9-11:

Toen het lam het vijfde zegel verbrak, zag ik aan de voet van het altaar de zielen van al degenen die geslacht waren omdat ze over God hadden gesproken en vanwege hun getuigenis. Ze riepen luid: ‘O heilige en betrouwbare Heer, wanneer zult u de mensen die op aarde leven eindelijk straffen en ons bloed op hen wreken?’ Ieder van hen kreeg witte kleren. Verder werd hun gezegd nog een korte tijd geduld te hebben, totdat ook de andere dienaren, hun broeders en zusters die net als zij zouden worden gedood, zich bij hen gevoegd zouden hebben.

Het is niet goed wat er vandaag is gebeurd in Egypte! Weet je? Die mensen die vandaag zo bruut zijn vermoord, dat zijn de mensen die aan deze voet van het altaar liggen. Zij roepen dit uit als God straks met Zijn oordeel komt. We kunnen het NT niet vereenvoudigen tot ‘de andere wang toekeren’, alsof het haaks op het OT staat. De klacht die we in de Psalmen horen, mag er nog steeds zijn.

In ere hersteld

Maar er zit meer in deze tekst dan de klacht. Deze mensen krijgen witte kleren, ze worden in ere hersteld. Hun geduld wordt beloond, en helaas betekent dat de gruwelijke oordelen van God die we verderop lezen in Openbaring. Ik wil vooral even stilstaan bij die witte kleren: dát is de schat in het lijden. Dit lijden had geen doel, het was de haat van de wereld tegen God en de zijnen. Ik denk dat alleen dit, door de Heilige Geest, mensen in dit soort moeilijke omstandigheden moed kan geven.

Zinloos lijden?

Dit lijden is wel heel duidelijk gerelateerd aan geloof, er is ook ander lijden. Door ziekte, verlies, pijn, verdriet om allerlei redenen. Soms is er genezing en herstel, soms ook niet. Soms kan ik er het nut achteraf van inzien, maar vaak ook niet. Zinloos lijden? Wat is dán de schat in het lijden? Het lijkt een haast natuurlijk proces. Om te kunnen groeien moeten er soms dingen op pijnlijke manier veranderen. Als een zaadje ontkiemt, breekt het open. Als een rups een vlinder wordt, gaat het door een complete verandering. Misschien dat onze pijn ons ook helpt groeien. Verwende kinderen die het altijd voor de wind gaat leren niet veel.

Een ander soort koning

Een kleine tweeduizend jaar geleden kwam een man op een ezel Jeruzalem binnen. Hij werd onthaald als koning. Nog geen week later hing deze man aan het kruis. Hij was niet de koning die men verwachtte… en toch, en toch heeft deze daad Hem een ongelofelijk macht gegeven:

Hij die de gestalte van God had, hield zijn gelijkheid aan God niet vast, maar deed er afstand van. Hij nam de gestalte aan van een slaaf en werd gelijk aan een mens. En als mens verschenen, heeft hij zich vernederd en werd gehoorzaam tot in de dood – de dood aan het kruis. Daarom heeft God hem hoog verheven en hem de naam geschonken die elke naam te boven gaat, opdat in de naam van Jezus elke knie zich zal buigen, in de hemel, op de aarde en onder de aarde, en elke tong zal belijden: ‘Jezus Christus is Heer,’ tot eer van God, de Vader. (Filippenzen 2:5-11)

Ik begrijp niet veel van lijden, maar dat iemand die niet hoefde te lijden voor ons wilde lijden… Dat stelt al het lijden in een ander perspectief. Als ik een schat ga vinden, moet ik ‘m daar zoeken. Maar ooit komt er een dag…

Dit artikel is geschreven in het kader van de #bloghop van maart/april met als thema “Een schat in het lijden“

Advertentie