Waarom ik niet naar Opwekking ga

Het is Pinksteren. Praktisch heel christelijk Nederland bevindt zich nu in Biddinghuizen, althans zo lijkt het haast wel. Maar ik ga niet. Ik ben maar een halve keer geweest, een jaar op 15 geleden tijdens de zondagdienst. Was niks voor mij en sindsdien ben ik er niet meer geweest. Waarom ik niet ga? Een mengeling van eigenwijsheid, niet zo goed tegen massa’s mensen kunnen en niet in een christelijke bubbel willen verkeren, een van de weinige overgebleven muzikanten in de gemeente zijn en dit jaar een heel goede reden ;-).

Ik hou niet van grote massa’s

Vroeger (in de jaren ’90), toen ik nog jong en bedorven was ging ik naar festivals als Dynamo Open Air, Pinkpop en Torhout-Werchter. Ik heb daar geweldige acts gezien, maar ik heb nooit van de massaliteit gehouden. Zoveel mensen. Ik vind het beklemmend, benauwend en het ergste was wel kamperen in een krappe tent in de viezigheid. Mijn eerste ervaring met Opwekking was dan wel zonder kamperen in de viezigheid (Dynamo Open Air deed ik trouwens ‘vanuit huis’, kan ik fris gedoucht tussen de zweten Duitsers headbangen, het was immers in mijn stad 😛 ) maar de drukte was er wel. Nee, niks voor mij.

Ik ben eigenwijs en tegendraads

Ik hou ook niet zo van achter massa’s aanlopen. De muziek waar ik naar luister, de boeken die ik lees, de films en series die ik kijk vallen soms wel, vaak ook niet samen met mainstream. Als het toevallig zo uitkomt dan zij het zo, maar ik heb altijd de neiging gehad wat tegendraads te zijn. Zelfs als hardrocker. Ik droeg wel shirtjes van bands, maar zeker geen spijkervestje onder de patches en ook geen Dr. Martins of kistjes. Als iedereen naar Opwekking gaat, ga ik niet. Maar het helpt ook dat ik de muziek alleen “beroepsmatig” luister. Er komen wel leuke bands (zoals Lev dit jaar), maar die kan ik ook op andere manieren en in minder massale settings zien.

Géén christelijke bubbel

Met héél véél christenen op een kluitje. Ik vind het een beetje eng. Ik was ooit op een christelijke camping, niet mijn ding, zeg maar. Het is allemaal zo… zo christelijk. Met een eigen jargon. Dingen die wat mij betreft onnodig vergeestelijkt worden. Dingen pas kunnen doen als je er voor gebeden hebt. Daar is op zich niets mis mee, maar ik voel me er wat ongemakkelijk bij. Vooral het idee dat mensen willen opladen op zo’n festival (wat zegt dat over je kerk en misschien nog meer over je eigen rol daarin?) Daarmee wil ik niets negatiefs zeggen over al die mensen. Het zegt meer over mij, ben ik bang. Zie vorige punt ;-).

Een van de weinige overgebleven muzikanten

Morgen sta ik in de kerk met nog twee muzikanten. Een drummer (best luxe met Pinksteren), een zangleider en ik op akoestisch en elektrisch gitaar (niet tegelijk). Bijna elk jaar speel ik met Pinksteren. Want ja… iedereen zit op Opwekking. Hartstikke leuk voor hen, maar het is toch best interessant dat zo’n mooi en bijzonder feest in de kerk met zo weinig mensen gevierd kan worden.

Net verhuisd

Hoewel ik er niet over heb gepeinsd heb ik dit jaar een extra troefkaart achter de hand. Ik ben net verhuisd. 1,1 km naar het zuiden. Zelfde stad, zelfde wijk, maar aan de rand van de stad (met aan de achterkant – over de provinciale weg, dat dan weer wel – zicht op het natuurgebied De Moerputten, we zagen vandaag een hert!) en met een heleboel spullen. En aangezien de garage (het is zo’n drive-in woning) nog verbouwd moet worden tot studeerkamer staan er nog héél véél dozen in huis. Maar sinds gisteren hebben we internet. Da’s al heel wat.

Veel plezier!

Ik moet toegeven: waarom niet ga ligt vooral aan mij. Iedereen die wel gaat: daar is natuurlijk niets mis mee (en als dat wel is, kun je natuurlijk voor je laten bidden. Ok, dat was misschien wel erg flauw). Ik wens iedereen die er nu is héél véél plezier maar bijzondere ervaringen door de Geest (die er morgen in mijn kerk gelukkig óók is) met God.