Onregelmatige maatsoorten in augustus: 13/8

Ze zeggen dat dertien een ongeluksgetal is, eerlijk gezegd geloof ik daar niet in. Wel is het een boeiend getal voor een maatsoort, die je weinig zult horen in populaire muziek. Een uitzondering die in de buurt is Golden Brown van The Stranglers, dat deels in 13/4 is en Turn It On Again van Genesis (wordt als 13/8 maar ook 13/4 genoteerd). Een 13/8 maatsoort kan, net als 11/8, in verschillende varianten voorkomen. Hierbij kan grofweg weer een onderscheid gemaakt worden tussen binaire (nadruk op groepjes van 2) en tertiaire (groepjes van 3) varianten. Voorbeelden zijn 6/8 + 7/8 (bijv. 3+3+3+4) en 4/4 + 5/8 (bijv. 2+2+2+2+3+2).

Genesis – Turn It On Again

Al genoemd in de inleiding kan deze verschillend genoteerd worden. Hoewel ik de neiging heb als 13/4 te beschouwen, noemt een van de schrijvers van het nummer het een 13/8 maat. Dat kan natuurlijk ook, door het tempo te halveren. In elk geval is het gegroepeerd als 4+2+4+3. Doordat de elektrische gitaar de hele tijd op een B5 peddelt en de drums 4/4+4/4+2/4+3/4 (even toch als 13/4 benarend) loopt het lekker door en klinkt het niet zo ‘raar’.

Dream Theater – Metropolis Part 1: The Miracle an The Sleeper

In dit nummer zitten veel onregelmatige maatsoorten. Na ongeveer drieëneenhalve minuut komt er een deel in 13/8, verdeeld in 6/8 en 7/8. De drummer speelt dit op verschillende manieren, waardoor het erg interessant. Eerst speelt hij een patroon in 6/8 + 7/8. Daarna wordt het nog boeiender, als hij 4/4 + 5/8 speelt, waardoor het wat tegen de maat in lijkt te gaan. Om het nog interessanter te maken, speelt hij vervolgens met dubbele basdrum een patroon als 3/4 + 7/8.

Uitleg over de drums (vanaf 3:16)

Andrew Lloyd Webber – Shimbleshanks (Uit de musical Cats)

Ook in musical worden soms onregelmatige maatsoorten gebruikt. Dit lied uit Cats bevat delen in 13/8, waarbij er een 3+3+3+4 patroon gevolgd wordt. Ook hier is het niet alleen vanuit muzikaal oogpunt interessant, maar ook functioneel. Het begint ‘zwierig’ in drieen, om daarna strak in vieren te gaan, waardoor er in een interessante ‘beweging’ in het lied zit, die mee lijkt te gaan met het verhaal van de kat. En zoals te zien op de video, kun je ook op 13/8 dansen ;-).

Spock’s Beard – Made Alive / Overture

Dit is het laatste album van Spock’s Beard met Neal Morse. Het is een conceptalbum over een jongen met een zeker messiaans aspect, die worstelt met zijn rol daarin (voor Game of Thrones liefhebbers een leuk citaat: “His folks named him John, but everyone else call him Snow”). De overture begint met een dwingende baslijn in 13/8. De groepering is 3+3+2+3+2. Op z’n Neal Morseiaans komt het thema vaker terug. Ik vind het stuk aan het eind van Reflection, als overgang naar Carrie, erg mooi. Hetzelfde ritme, maar alleen piano en akoestisch gitaar, waardoor het minder dwingend klinkt maar nog steeds iets van verwachting oproept. En dan komt het mooie Carrie.

Advertentie