Onregelmatige maatsoorten in augustus: 7/8

Deel 2 in de serie onregelmatige maatsoorten. 7 augustus, dus 7/8. Dit is een van mijn favoriete maatsoorten. Het kan iets stuwends hebben, onaf klinken. In elk geval is het een maatsoort waarbij je vaak denk: hé wat gebeurt hier? Zeker in progressieve rockmuziek is deze maatsoort te vinden, maar soms ook bij popmuzikanten als Sting.

Een 7/8 maatsoort bestaat uit zeven achtste tellen die op verschillende manieren gegroepeerd kunnen worden. Vaak klinkt het als een onafgemaakte 4/4 maat, omdat je 1/8 tel mist. Ik gebruik vaak 2+2+3, ander opties zijn bijvoorbeeld 2+3+2 of 3+2+2. Er kan ook een soort verlengde 6/8 feeling zijn met 3+3+1. Een paar voorbeelden uit de praktijk.

Iona – White Horse

Dit epische nummer van het laatste album van Iona is voor een groot deel in 7/8. Het begint sferisch met een opzwepend drumritme in 7/8, 3+3+1 (de accenten liggen op de 1^e, 4^e en 7^e tel). Op 0:46 verandert dit in een ‘strakker’ 2+2+3 (4+3). Na het sferische 5/8 deel komt het eerste deel weer terug (“Don’t look back”), waarbij de drums andere accenten leggen waardoor het 2+2+3 (4+3) blijft. De onregelmatige maatsoorten dragen echt bij aan de spannende opbouw in de eerste helft van het lied.

 

Salem Hill – Be

Een kort lied, ruim 2 minuten, van de relatief onbekende progrock band Salem Hill. Deze band maakt optimaal gebruik van de zangkwaliteiten van de laden, wat in dit nummer resulteert in geweldige harmonieën begeleid met een Beatles-achtige pianopartij. Ook hier verandert het ritme, terwijl de maatsoort 7/8 blijft. Het begint 3+3+1 en verandert in 2+2+3, wat duidelijk een andere feel heeft.

 

Sting – If you can’t love me

Sting is een geweldige muzikant die geen moeite heeft met buiten de lijntjes van de popmuziek te kleuren. Hij heeft aardig wat nummers in onregelmatige maatsoorten op zijn naam staan. Ik kies hier voor een nummer van zijn vorige album, If you can’t love me. Doordat er verschillende ritmes tegelijk zijn erg interessant. De gitaar speelt een ritme dat opgedeelt kan worden in 5/16+5/16+4/16, samen 14/16. Hierdoor voelt het niet meteen als een 7/8 maatsoort en word je een beetje op het verkeerde been gezet. Als later de drums met sidestick invallen speelt deze in 4/4 eroverheen. Daardoor verschuift het accent per maat, eerst een bass op de eerste tel, de volgende maat de sidestick. Als de snare wordt gebruikt, spelen de drums in een 2+2+3 (4+3) ritme.

The Neal Morse Band – Draw the Line

Het laatste album van The Neal Morse band, The Similitude of a Dream, is een waar paradijs voor liefhebbers van onregelmatige maatsoorten, waaronder veel 7/8. Ik pak dit lied, in de eerste instantie omdat een van de lezers van mijn blog deze tipte. Maar ik vind het ook een goed voorbeeld van een lied dat een enorm lekker (stuwende) groove heeft en niet direct heel ‘raar’ klinkt. Mike Portnoy drumt echt geweldig (én zingt tegelijk!) over het lekker rock-riffje heen.

Over twee dagen… 9/8!

Advertentie