Hoe muziek mij hielp om te gaan met verlies

Met het eind van het jaar in zicht begin ik langzaamaan terug te kijken op dit jaar. Dit jaar is mijn vader overleden. Hij heeft net de 67 niet gehaald. Dit heeft voor een deel mijn jaar wel bepaald, want we wisten al in het voorjaar dat hij erg ziek was (slokdarmkanker) en in korte tijd werd duidelijk dat hij niet lang meer had. Een groot verlies voor de familie, waarbij muziek belangrijk was in mijn verwerking.

Van vader op zoon en dochter

In de periode voor zijn overlijden was het contact intensiever. Een van de belangrijkste dingen die ik nog samen met hem gedaan heb is een lied opgenomen. Mijn vader was muzikant in hart en nieren, en schreef veel muziek. Hij speelde gitaar (akoestisch, elektrisch en bas) en piano. Dat heeft hij ook doorgegeven aan zijn kroost: ik speel ook gitaar (ook akoestisch, elektrisch en bas), mijn zus zingt, mijn jongere broer drumt en mijn jongste broer zingt en speelt akoestisch gitaar. Met mijn schoonzus op piano hadden we tijdens de kerkdienst van zijn uitvaart een volledige band. Het was dubbel, maar was ook therapeutisch. Met je broers en zus muziek maken op zo’n verdrietige dag. Op een lied na heb ik ’t droog weten te houden (dat was “Ik zal er zijn” van Sela). Ik heb er geen seconde spijt van. Veel mensen op de begrafenis gaven aan erg ons de indruk te zijn hoe we dit als familie deden. Het ging eerlijk gezegd een beetje langs mij heen…

Loslaten

Mijn vader moest veel dingen loslaten. I.v.m. een renovatie van hun huis woonden mijn ouders tijdelijk een paar straten van hun huis in Eindhoven. Dat is het huis waar ik ook ben opgegroeid. Een oude Philipswoning, pal naast het nu zo hippe Strijp-S, werd in oude staat hersteld. Dat, en het bijna niets meer kunnen eten, viel hem zwaar. Hij heeft het redelijk zonder mopperen doorstaan. Maar wat me het meest trof was wel het feit dat hij besefte al zijn muzikale ideeën niet meer te kunnen uitwerken en op te nemen. Hij schreef nog één afscheidslied. In juni heb ik dit voor hem opgenomen (normaal gesproken deed hij zelf zijn opnames, maar hij vertrouwde er op dat ik een goede ‘producer’ kon zijn). 22 juni was de eerste opnamedag, het zingen en gitaarspelen ging hem redelijk af. Acht dagen later was de achteruitgang duidelijk te merken. Hij kon bijna geen toon meer houden en te lang een gitaar vasthouden ging ook niet. Ik heb zelf de baspartij ingespeeld. Ik heb een dag vrij genomen om alles af te mixen. Dat was een behoorlijk knip- en plakwerk maar ik ben tevreden over het resultaat. Nog geen maand later, op 30 juli, overleed hij.

Gevoel

Tijdens de kerkdienst zou ik het in memoriam uitspreken. Wie mij een beetje kent, weet dat ik het best mijn emoties kan tonen in muziek. Ik kreeg het idee om drie korte muziekstukjes te schrijven, en die door het in memoriam te vlechten: leven, verdriet en hoop. Het laatste deel heb ik de avond voor de begrafenis nog herschreven, en oh ja, er moest een melodie op de piano bij… Gelukkig kon mijn schoonzus die melodie feilloos vanaf de noten spelen. Maar die stukjes konden geen losse stukjes blijven. Een tijdje geleden ben ik aan de slag gegaan om er één geheel van te maken. Dat is gelukt, en ik heb het inmiddels opgenomen. De elektrische gitaarpartijen heb ik gespeeld op de elektrische gitaar van mijn vader (die mijn jongste broer geërfd heeft, hij had er nog geen en ik heb vier elektrische gitaren ) en de toetsenpartijen op zijn keyboard gespeeld (die heb ik dan weer wel geërfd). Dit is ook de eerste opname waar ik zelf toetsen speel.

Het afscheidslied van mijn vader heb ik op Soundcloud gezet: https://soundcloud.com/user-270256279/my-last-farewell

Wil je nog wat meer van mij horen, er staat wat op Souncloud. Wees gewaarschuwd, er zit wat stevig spul tussen . https://soundcloud.com/marc-volgers

Advertentie