Waar sta ik nu? Een terugblik

Bijna drie jaar geleden begon ik dit blog. Vanuit mijn rol in de kerk, mijn interesse voor muziek en theologie en een agenda wilde ik mijn gedachten over muziek in de gemeente en eredienst (vanuit evangelisch perspectief) delen. Een soort oefenplaats. Iemand vroeg zich in het begin af of ik wel genoeg had om over te schrijven. In mijn enthousiasme vond ik van niet, en met ruim tweehonderd gepubliceerde artikelen en meer dan honderd concepten is het tegendeel wel bewezen. De berichten worden gelukkig ook gelezen. Van enkele tientallen mensen per maand tot nu meer dan duizend mensen per maand. Waar sta ik nu? Hoe is deze weg verlopen? En hoe verder?

Aan het denken zetten

Ik begon het blog met een duidelijke agenda: mensen aan het denken zetten over muziek in de eredienst. Een roep om aandacht voor de goede tijden – gloria – en slechte tijden – kyrië. Als ik terugdenk aan de gesprekken die ik via social media en soms per mail heb gevoerd, dan geloof ik dat ik wel mensen aan het denken heb gezet. Soms vond ik instemming, en soms vroegen mensen zich af waar ik me nu druk om maakte en een enkele keer weerstand. Ook het onderzoek dat ik begin 2016 heb uitgevoerd maakte veel los en genereerde bescheiden media aandacht. Inmiddels ligt het rapport bij twee meelezers en hoop ik snel het resultaat te kunnen publiceren.

Genoeg inspiratie

Ondertussen heb ik niet alleen maar over het kyrië geschreven. Er bleken voldoende thema’s en ideeën te zijn die op een of andere manier wel te maken hadden met muziek en eredienst. Het is maar goed dat er een zoekfunctie in WordPress zit, want anders kom ik er zelf ook niet meer uit (ik heb zelfs ooit het plan gevat een soort “gids” te schrijven). En de categorieën zijn ook handig natuurlijk. Over de Bijbel (vooral natuurlijk waar het muziek en/of eredienst aangaat) en vaak over de Psalmen. Natuurlijk over aanbidding, af en toe een lied dat me raakt, een beetje muziektheorie. De pagina met handige sites wordt veel bekeken en als ik de boel een beetje opschud (zoals Wat moet ik met Hillsong, Jesus Culture en zo aan?) krijgt mijn blog ook wat bekijks.

In de praktijk

En ik? Waar sta ik nu? Mijn visie is op muziek is niet veranderd, dat niet. Wel aangescherpt, genuanceerd, bevestigd en ontkend. Het schrijven van stukjes op een blog is natuurlijk leuk en aardig, en wie weet inspireer ik anderen er ook mee, maar wat gebeurt er in de praktijk? Mijn eigen praktijk? Als coördinator probeer ik ook veranderingen in te zetten (zoals bijv. een wat gebalanceerder repertoire en training waar ik kort iets over schreef in een terugblik). Dan merk ik dat de praktijk weerbarstiger is. Zangleiders die soms al jaren een eigen stijl hebben, hun eigen voorkeuren en misschien nog niet overtuigd van mijn theologische visie. Soms raak ik dan wel een beetje gefrustreerd. Hoe krijg ik ze op een positieve manier mee?

Gedeelde visie

Verandering kost tijd, zo wist Matthew Jacoby me vorig jaar fijntjes te vertellen tijdens Psalm bijt mens. Het helpt me dat ik niet de enige ben met deze visie. Ik voel me gesterkt door artiesten als Brian Doerksen die én veel credits hebben in de evangelische beweging én de Psalmen nieuw leven inblazen, door wereldsterren als Bono en zelfs door Opwekking die heel voorzichtig wat meer pittige liederen in haar repertoire opneemt. Ik moet niet de illusie hebben dat ik het allemaal kan veranderen (hoewel ik dat wel zou willen), en daar moet het ook niet van afhangen (ook al zou ik dat soms wel willen). Alsof God het allemaal niet in de hand heeft…

I have a dream

Toch heb ik een droom. Een droom dat een evangelische eredienst wat evenwichtiger is. Misschien wat meer ‘liturgische’ elementen zoals de schriftlezing (naast hap snap teksten lezen en toepassen), stilte (naast – soms mijn eigen – worshipgeweld), mooi geformuleerde gebeden (naast in cliché vervallende vrije gebeden). Maar vooral ook meer balans in de liedkeuze: gloria én kyrië. Niets mis met een vrolijk Opwekkingslied of een uitgesponnen Hillsong lied, maar zou het geen verrijking zijn als daarnaast een mooie Psalm staat, een klaaglied, een roep om ontferming? Oftewel: glorie (in de vrolijke liederen) en kyrie (in de roep om ontferming). Liederen die ons bevestigen en versterken in ons geloof, maar soms ook vragen durven stellen, die ons ook helpen als het even wat moeilijker is. En volgens mij hoeft daarvoor de evangelische eredienst echt niet op de schop, als je maar inzicht hebt in hoe je het goed kunt samenstellen. Ik word enthousiast van mijn droom!

Dit artikel is geschreven in het kader van de #bloghop van mei/juni met als thema Here I am. The road so far, deze keer gehost door Marijkes Kijk.

Advertentie