Zelden ben ik zo vaak op een filmpje gewezen als het interview van Bono met Eugene Peterson. “Of ik die al gezien had”. Natuurlijk! Bono zegt een aantal interessante dingen waar ik eigenlijk wel content mee ben. Inmiddels is dat filmpje toch al een jaar oud, maar nog steeds actueel (en zo kan ik mijzelf voorhouden dat ik niet met de hype meeging). Tijd om deze in mijn serie Video colleges langs te laten komen.
U2
Gekluisterd aan de radio als jong mannetje in de jaren ’80 kon ik niet om nummers als Sunday Bloody Sunday, Newyearsday, Pride (In the Name of Love) heen. Dat was ook niet erg, want ik vond het goede muziek! The Joshua Tree bleek al gauw een van mijn favoriete albums, van de vette drums waarmee Bullet the Blue Sky begint tot het verstilde Running to Stand Still. In de jaren ’90 heb ik ze minder gevolgd. Toen ik christen werd, ontdekte ik ook meer hoe het geloof in de muziek van U2 doorklinkt, zoals in “40” en Pride. Hoewel ik mijzelf niet beschouw als een grote fan, baal ik er wel van dat ik geen kaartjes kon krijgen voor The Joshua Tree tour dit jaar. Een liefhebber zeg maar.
Bono
Toen vorig jaar dit filmpje de ronde deed over internet, was ik natuurlijk erg blij met de strekking. Ik bedoel, niet alleen Brian Doerksen deelt mijn mening over Psalmen en klaagliederen (zie hier Video college 1), maar Bono ook. Bono! Van U2! En het is toch een mooi verhaal de Peterson zich niet bewust was van deze bekende persoon en door zijn werk aan The Message geen tijd voor Bono nam. “You may be the only person alive who would turn down the opportunity just to make a deadline. I mean, come on. It’s Bono, for crying out loud!” zegt de interviewer. Jaren later spreken ze elkaar wel, en spraken ze drie uur tijdens een lunch. Ze blijken een voorliefde voor de Psalmen te delen.
(On)eerlijk
Bono licht de klacht uit de Psalmen, en uit daarmee kritiek op hedendaagse christelijke muziek. “The psalmist is brutally honest about the explosive joy that he’s feeling, and the deep sorrow or confusion, and it’s that that sets the Psalms apart for me, and I often think, ‘Gosh, why isn’t church music more like that?’” Juist voor de moeilijke momenten zijn deze Psalmen waardevol. Peterson: “We’ve got to have some way in context to tell people how mad we are.” Bono erkent het geweldadige karakter dat we soms tegenkomen: “I don’t see God as a violent God, but I think the world is a violent place, it’s a terrifying thing—some of the Old Testament. But it is real. And in a way I kind of prefer it to the airy fairy stuff where we don’t get real.” Liever de harde werkelijkheid dan een sprookjesparadijs… We moeten eerlijk zijn, en misschien in de eerste plaats tegen onszelf? Op de site van We are worship staan veel opmerkingen bij een artikel over de vraag of Bono gelijk heeft.
Genoeg gezegd, kijk zelf het interview. En ik ben ook wel benieuwd: heeft Bono gelijk volgens jou?
Gloria en Kyrie 
Bono zegt dat God wil dat je altijd de waarheid spreekt en dat de waarheid zal je vrijmaken. Uiteraard mag je geen vals getuigenis afleggen en er zijn veel klaagpsalmen, maar ze eindigen (bijna) allemaal met hoop omdat God goed is. Als je in je lied alleen maar klaagt, is het een anti-getuigenis omdat je doet alsof er geen God is die groter is dan welke klacht dan ook. Want waar gaat het om? Het gaat altijd om God, niet om de mens. Dus op wie moeten we gericht zijn? Klaagliederen: oké, maar dan altijd God-gericht. Anders zijn ze niet anders dan blues: leuk maar hopeloos en goddeloos.
Dat de waarheid je zal vrijmaken gaat over de waarheid van God, niet over de waarheid van jouw frustraties. Ja, je voelt je opgelucht als je je boosheid ventileert, maar Spreuken zegt dat de toorn van een man geen gerechtigheid voortbrengt. Dus wat is het voordeel als je dat doet? Dat jij je boosheid kwijt bent? Dat lijkt me best wel een egoïstisch motief. De Bijbel is duidelijk over egoïstische motieven.
Ik ben sceptisch wanneer beroemde mensen woorden uit de Bijbel gebruiken, ook al heten ze 100 keer Bono en zijn ze bekend als gelovigen.Probeer Bijbelwoorden in de context van de Bijbel te lezen.Wanneer ze daarvan worden losgemaakt kunnen ze gevaarlijk worden.
LikeLike
Bedankt voor je reactie. Inderdaad: een klaaglied heeft eigenlijk alleen nut als deze gericht is naar God en eindigt in vertrouwen op God. Dat laatste is overigens niet persé altijd zo in de Bijbel, getuige Ps 88 en 137.
Het is goed om je boosheid te uiten, want het is een écht gevoel. Maar als je uit, laat het je dan niet tot zonde verleiden. Ik denk dat bij God dit het meest ‘veilig’ is: laat het oordeel maar aan Hem over. Juist daarin zit denk ik de meerwaarde, dat je niet je gevoel “egoïstisch” kwijt bent, maar dat je het neerlegt bij Diegene die er écht iets aan kan doen.
En natuurlijk: Bono of een andere beroemdheid is geen garantie voor een goede uitleg. Maar in dit geval heeft m.i. wel degelijk een punt, en zie ik niet waar de context wordt losgelaten. Hier wordt gefocused op één aspect, juist omdat de “worship” beweging dat aspect nagenoeg negeert. Dat is zijn (en ook mijn) punt, en het doet mij goed dat ik niet de enige ben die daar zo over denkt. Niet omdat het een bekend iemand is, maar omdat het recht doet aan een “vergeten” stuk in de Bijbel.
LikeLike
Pingback: Waar sta ik nu? Een terugblik | Gloria en Kyrie
Pingback: Geloof in de Top 2000 | Gloria en Kyrie