Gods Geest of onze ervaring?

Is God altijd op een bijzondere manier aanwezig? Soms lees ik over diensten of worshipavonden waarin ik verzekerd word van Gods aanwezigheid, waar de Geest bijzondere dingen gaat doen. Of er worden hoge verwachtingen uitgesproken over een bijzondere dienst in de eigen gemeente. Ik word er een beetje wantrouwig van. Is het maakbaar dan? Met de nieuwste muziek, liefst een concert-achtige sfeer en een pakkende Engelstalige titel moet dit wel lukken, toch? Ok, nu zonder ironie: ik geloof dát God óók daar is, en dat sfeer ook een goed middel kan zijn. Maar alleen dat: een middel, geen doel op zich.

Sfeer

Muziek en sfeer zijn heel bepalend hoe we iets kunnen ervaren. Kijk maar eens een film. Een scene kan spannend zijn met aanzwellende strijkers die een dissonante melodie spelen. Zet er een liedje van K3 onder en je zult hoogstens geërgerd zijn door de slechte muziekkeuze, of misschien zelfs in de lach schieten door de absurde situatie. Zo is het ook in een kerkdienst. Psalmen gespeeld op een orgel creëert een andere sfeer dan Opwekking gespeeld door een band. Maar we moeten niet vergeten dat dit dan vooral om de sfeer gaat. En hoe we zelf die sfeer ervaren.

Aanwezigheid

Soms wordt die sfeer verwart met Gods aanwezigheid. De fijne gevoelens, het ‘meegenomen worden in aanbidding’, misschien wel een zekere extase kunnen het gevoel geven dat je helemaal vervuld bent van Gods Geest. Ik geloof dat er een grote kans is dat dat ook daadwerkelijk zo is. Maar het kan natuurlijk ook zo maar zijn dat je gewoon iets geweldigs voelt door de sfeer die de muziek oproept. Als ik soms naar een concert ga ‘voel’ ik ook zoiets. Toen ik nog veel naar seculiere metal luisterde ging ik naar bands waarvan ik vrij zeker ben dat dat gevoel niet Gods Geest was…

Verwachtingen

Is het erg? Wel als je dit soort ervaringen per definitie gelijkstelt aan de aanwezigheid van Gods Geest. Dat is namelijk prima te bereiken door een sfeer te creëren. Dan ga je denken dat een ‘gewone’ eredienst droog is, zeker als er alleen maar begeleid met een orgel Psalmen worden gezongen. Misschien ga je er zelfs wel op neer kijken. Of je verwachtingen van een dienst worden hoger. De liederen moet wel een bepaalde opbouw hebben. De inhoud lijkt minder van belang, als het maar iets met aanbidden van God is.

Manifestatie

Zou het kunnen dat Gods Geest ook in het gewone is? Zonder een spectaculaire ervaring? Of ben ik dan te veel een nuchtere Nederlander? En hoe zit het met een concert van een seculier band waarbij gelijksoortige emoties worden opgeroepen? In de Bijbel zie ik dat God zich op allerlei manieren manifesteert. Wandelend door de tuin met Adam en Eva (Gn 3:8), worstelend met Jakob (Gn 32:23-31), in een brandende braamstruik (Ex 3) of een indrukwekkende wolkkolom (Ex 13:21, 22), vanuit een storm (Job 38:1) of juist een zachte bries (1 Kn 19:12). Soms kijk ik naar de sterren en raak ik onder de indruk van dit enorme heelal dat God heeft geschapen. Er is geen “regel” hoe je God ervaart. Als het gebeurt, gebeurt het. In welke vorm dan ook.

Middel

Nou geloof ik niet dat we maar ‘moeten laten gebeuren’. Afwachten tot er iets bijzonders gebeurt. We komen elke week samen en dan mogen wij deelnemen aan dit gebeuren (niet dat dat niet (op andere manieren) doordeweeks kan, for the record). We zingen, leren, neem deel aan het avondmaal, bidden, worden gezegend. Dan mogen we ook iets laten gebeuren. Laten we gebruik maken van de middelen die we hebben. En een bepaalde sfeer neerzetten met muziek (of andere middelen) is niet verkeerd. Zolang we het zien als een middel. We komen ook om God iets te geven, laat hetgeen we mogen ontvangen maar aan Hem over…

Advertentie