Een prikkelarme kerkdienst

Een tijdje terug kwam ik op Facebook een aankondiging tegen voor een prikkelarme kerkdienst. Dat bericht prikkelde mij in ieder geval wel. Wat is dat dan, een prikkelarme kerkdienst? In het bericht werd wel iets genoemd over autisme, dus daar kon ik me wel een klein beetje iets bij voorstellen. Maar ik wilde meer weten, dus heb ik de contactpersoon een mail gestuurd met vragen.

Aanleiding

De organisator is Crista Maliepaard. Ze is op het idee gekomen om prikkelarme kerkdiensten te organiseren omdat ze zelf twee volwassen kinderen heeft. Zij hebben een vorm van autisme en add. Ook is er in de gemeente een jongen met autisme en adhd die erg veel moeite heeft met alle prikkels. Ze zegt: “Ik vind het heel erg dat mensen die last hebben van prikkels door hun beperking niet naar de kerk kunnen terwijl je juist hier rust bij God moet kunnen zoeken.”

Doelgroep

In de baptistengemeente Rotterdam-Centrum worden deze prikkelarme diensten maandelijks gehouden. De diensten zijn gericht op mensen die moeite hebben met veel prikkels van buitenaf. Je kunt hierbij denken aan autisme, hsp, nah en adhd. In een reguliere kerkdienst zijn er, zonder dat we het misschien beseffen, heel erg veel prikkels. Voor een autist zou een praatje maken voor de dienst al te veel kunnen zijn, en dan moet de dienst nog komen. Er wordt gebeamerd, er is een band, wordt gevlagd, er is allerlei geluid en “hoe kan er dan nog een preek bij?”

 

Een prikkelarme kerkdienst

Hoe ziet zo’n prikkelarme dienst er dan uit? Bij binnenkomst is er geen muziek. Je krijgt een duidelijke en overzichtelijke liturgie, zodat je weet waar je aan toe bent. De liederen zijn niet te lang en hebben niet te veel herhaling. De liederen worden begeleid door een gitaar of een panfluit. De dienst duurt niet langer dan een half uur. De voorgangers zijn bekend met autisme en adhd. In deze diensten krijgt God alle eer. Crista schrijft “Ik geloof zelfs dat Hij deze diensten bedacht heeft voor mensen die Hem zeer dierbaar zijn.” Met deze diensten hoopt ze te bereiken dat mensen die normaal met moeite naar een kerk gaan, in alle rust een dienst kunnen beleven. Het moet helpen om hun geloof op te bouwen.

Een mooi initiatief

Ik vind het een erg mooi initiatief. Ik kan me best voorstellen dat als alle geluiden, indrukken enzovoort, te veel zijn, een kerkdienst een lastig plek is waar je God met je hart kunt eren. Als ik na het eten zit uit te buiken voor het journaal, gebeurt het nog wel eens dat mijn dochters wat hernieuwde energie hebben. Dan krijg ik – op een veel kleinere schaal dan de doelgroep – ook te veel prikkels. Ook aardig om te noemen dat ik zelf ook adhd heb, maar dat ik in een kerkdienst juist wel behoefte heb aan verschillende prikkels (maar als ik een boek lees in de trein sluit ik mezelf af met muziek tegen omgevingsgeluiden).

Er staan de komende maanden vier diensten op het programma, waarvan de eerste al aanstaande zaterdag is. Mocht je denken tot de doelgroep te behoren, het affiche is te zien op deze pagina.

Tijdens het schrijven van dit stuk kwam ik een interview met Crista Maliepaard tegen in het RD, lees dit hier.

Crista is ook geinterviewd door Groot Nieuws Radio, die kun je hier (vanaf 1:15) beluisteren.