Stimuleer creativiteit! (Of: laat een groep muzikanten out of the blue een lied schrijven)

Ik geloof dat God in iedereen creativiteit heeft gelegd, ook op die manier zijn we naar Zijn beeld geschapen. En dan denk ik niet aan ‘painting by numbers’, maar aan zelf iets nieuws creëren. God schiep uit het niets (“bara”), wij borduren daarop voort. Dat idee – en mijn visie om dit jaar ‘meer samenhang’ te krijgen binnen een grote groep – heb ik gisteren losgelaten op muzikanten. Het resultaat? Mijn verwachtingen zijn overtroffen!

Een nieuw seizoen

Elk jaar begin ik het nieuwe seizoen met een startavond voor de podiumbedieningen (zo heet dat nu eenmaal bij ons, het zijn de muziekteams en de technici). Een van de weinige momenten dat bijna iedereen bij elkaar is. Een man (en vrouw 😉 ) of dertig wil je ook niet tegelijk op het podium hebben – tenzij het een koor is natuurlijk. Als coördinator bedenk ik van te voren hoe de avond er uit komt te zien, met als kapstok mijn visie voor het komend seizoen. Dit jaar is dat: meer samenhang. We zijn een grote groep mensen en niet iedereen spreekt elkaar regelmatig. Toch hebben we elkaar nodig, dan is het belangrijk dat je elkaar ook een beetje kent.

Interactie

Nu ontkom ik er niet aan om tijdens zo’n avond wat ‘saaie’ mededelingen te doen, iets over de visie te vertellen (en voor de afwisseling zijn er ook andere mensen aan het woord geweest. Een uur naar mij luisteren lijkt mij eerlijk gezegd ook een beetje saai 😀 ). In het tweede deel van de avond wil ik daarom meer interactiviteit te brengen. Ergens over brainstormen, een of andere oefening. Dit jaar had ik het idee om in groepjes een lied te schrijven. Niet alleen muziek maken door iets na te spelen, maar muziek maken door iets zelf te maken. Niet ‘painting by numbers’ maar beginnen met een leeg doek. Enigszins voorzichtig was ik er van overtuigd dat dit een lumineus idee is. Maar hoe zou de groep dit oppakken? Durven ze wel? En wat komt er dan uit?

Aan de slag

En zo gingen we gisteravond, na die zogenaamd saaie mededelingen en zo, uiteen in vier groepjes. Elk met een gitaar of piano en tenminste een zanger. In pakweg 50 minuten een lied schrijven… dat is toch best een uitdaging, zeker voor degenen die dit nog nooit gedaan hebben. In mijn groepje begonnen we met een tekst. We namen het Onze Vader als uitgangspunt, maar wilden het niet woord voor woord overnemen (daar is trouwens al een erg mooi lied van). Een eerst versie van de tekst was niet naar onze tevredenheid, een tweede versie was al beter. Ik speelde met wat akkoorden en er was een lied geboren. Vast geen top 40 hit, maar wat mij betreft een goed begin.

Creativiteit!

Na 50 minuten was het tijd om het resultaat te horen en… ik stond versteld. Een groep had een mooi meerstemmig gezongen gedragen lied onder piano begeleiding, twee andere groepen met gitaar een loflied gebaseerd op Psalm 117 en het Onze Vader en de laatste groep… dit dacht out of the box: een lied over een cabriolet. Ik vond het echt geweldig! Wat een creativiteit, wat een samenwerking. En ja, misschien waren de melodieën en teksten niet heel erg origineel: je moet ergens beginnen. De lege doeken zijn nergens leeg gebleven, we hebben niet met nummertjes geschilderd. Ik ben trots op deze groep mensen en hoop dat deze creativiteit blijft, en ik ga zeker de creativiteit nog meer stimuleren! We hebben weer iets van Gods beeld in ons laten zien!

Enne… ik heb geen opnames gemaakt, jullie zullen mij op mijn woord moeten geloven!

PS: over ‘scheppen uit het niets’ is het artikel Scheppen of Scheiden van Martin Baasten interessant leesvoer. Lees ook de reactie van Ellen ten Wolde