Vernieuwing met oude Psalmen?

De evangelische beweging is niet vies van vernieuwing, ik denk zelfs dat haar kracht hier in zit. Maar het gevaar bestaat dat je alleen maar vooruit kijkt, naar nieuwe ontwikkelingen. Hipper, grootser, aansprekender. Het Evangelisch Werkverband zoekt ook naar vernieuwing – in het geloofsleven wel te verstaan – maar grijpt juist terug op de “oude” Psalmen, zo was onlangs te lezen in het ND (lees hier het hele artikel). Hoe zit dat? En wat zou je er mee moeten?

Leven met de psalmen

Het Evangelisch Werkverband (EWV) is een beweging binnen de Protestante Kerk Nederland (PKN) die als doel heeft “biddend zoeken naar en werken aan de geestelijke vernieuwing.” Dat doen ze o.a. door zogenaamde GemeenteGroeiGroepen (een soort huiskringen). Nu is er de methode “Leven met de psalmen” gekomen, waarbij het geloofsleven tegen de spiegel van psalmen worden gehouden. De Psalmen zijn daar natuurlijk uitermate geschikt voor. Volgens mij zijn de oude Psalmen namelijk steeds relevant, tijdloos durf ik wel te zeggen. De situatie van Davids zondebelijdenis in Psalm 51 is misschien niet meer actueel, maar de inhoud nog wel. En juist in deze tijd van onrust in de wereld is rauwheid van sommige psalmen toepasselijker dan ooit. En die breedte vinden we ook terug in deze methode (psalm 23, maar ook 69, met de prikkelende titel: Wraak!)

In de vrije kerken?

Ik ben dus eigenlijk wel een beetje jaloers. Dit zou zeker ook in “vrije kerken” mogen gebeuren. In de PKN is er hoop ik nog wat meer kennis van de psalmen dan in “vrije kerken”, waar deze kennis volgens mij met rasse schreden afneemt. Onlangs sprak ik een gemeentelid die in de psalmen was gaan lezen en schrok van de rauwe taal, ze kon er niets mee. Daar verwonder ik me dan over. Hoe kan het dat juist deze teksten, die zo het geloofsleven raken, zo ver van iemands beleving afstaan? Ik durf het te wijten aan de nadruk op de positieve geloofsbeleving. God heeft overwonnen aan het kruis, Hij geneest, we zijn gered en we moeten Hem daarvoor prijzen en danken. Dat doen we dan ook (uitbundig) in onze liederen en we lezen vooral de Bijbelteksten die hierbij aansluiten. Helemaal goed, want dat is ook waar. Maar als je niet naar de keerzijde van medaille kijkt kom je vroeg of laat in de knel. Wat als het moeilijk gaat in je leven? Wat als je de oorlogen op het journaal niet meer aan kunt zien? Welke antwoorden vinden we dan in onze liederen? In onze favoriete Bijbelteksten?

Dus wat mij betreft zouden niet alleen de GemeenteGroeiGroepen binnen de PKN hiermee aan de slag moeten. Juist voor kringen in de vrije kerken zou dit een goede aanvulling kunnen zijn! Wie neemt de stap?