Ook David werd ‘gepest’

Vandaag is het de landelijke dag tegen pesten. Een onderwerp wat mij enorm raakt, omdat ik zelf jarenlang gepest ben. Pesten is helaas niet iets nieuws. Al in de Psalmen kom ik tegen dat mensen zonder reden: “Talrijker dan het haar op mijn hoofd zijn zij die mij haten zonder reden.” schrijft David in Psalm 67 (vers 5a). Misschien dat ik me daarom soms ook zo herken in David. Gelukkig is mijn leven nooit in gevaar gevaar geweest, maar angst kende ik wel en soms had ik het gevoel geen leven te hebben. Het kan dus niet vaak genoeg gezegd worden dat pesten onacceptabel is.

Minderwaardig?

Hoe is het om van kind af aan gepest te worden? Mensen die niet gepest zijn hebben geen idee. Hoe vaak ik niet gehoord heb dat woorden geen pijn doen… Doorgaans deden de woorden mij meer pijn dan het fysieke geweld. Als je structureel gepest wordt, kan het idee vatten dat er iets mis met je is. Dat je minderwaardig bent. Blijkbaar is er ‘iets’ met je. Als je direct op de lagere school gepest wordt, en het letterlijk op dag 1 van de middelbare school opnieuw begint met nieuwe mensen… Als leraren je niet begrijpen, en je soms zelfs straf krijgt omdat je gepest bent, is er nog maar weinig veiligheid. Het onbevangen vertrouwen wat ik mensen had als klein kind is aardig de grond in geboord. Gelukkig ben ik er uit gekomen. Muziek heeft mij daarin enorm geholpen. Toen ik 14 was ging ik naar metal luisteren, waardoor ik mezelf een nieuw identiteit kon aanmeten. De keerzijde van de medaille was wel dat ik God de rug toekeerde. De verandering begon dan ook pas écht toen ik 10 jaar later tot geloof kwam. God deed dingen in mijn leven waardoor ik niet om hem heen kon…

Herkenning

Ik zal jullie niet vermoeien met de therapieën etc. die ik heb gehad. Maar één ding is belangrijk om hier te noemen. Een christelijk maatschappelijk werker wees me op de Psalmen. Volgens hem zou ik daar wel iets in moeten herkennen. En hij had gelijk. Niet dat ik nu één specifiek Psalm kan herinneren uit die tijd (is alweer zo’n 15 jaar geleden), maar gewoon het idee dat dit soort gevoelens zo beschreven werden was een eye-opener voor me. Nog altijd als ik me rot voel, pak ik het liefst een treurig Psalm erbij. Het is alsof iemand een arm om je heen slaat. Naar je luistert, je gevoelens onder woorden brengt en je bij de hand neemt naar God.

Psalm 69

Neem nu Psalm 69. Echt wel een pittige Psalm. David begint als volgt:

Red mij, red mij, o God,
ik sta tot mijn nek in het water.
Steeds dieper weggezakt in het slijk,
heb ik geen grond meer onder mijn voeten.
Ik ben in het diepe geraakt
en de kracht van de stroom sleurt mij mee.
Mijn keel is moe geschreeuwd en schor,
mijn ogen blind van het uitzien naar mijn God.
Talrijker dan het haar op mijn hoofd
zijn zij die mij haten zonder reden.
Die mijn ondergang willen, groeien in aantal,
vijanden die mij bedriegen:
wat ik nooit heb gestolen
zou ik nog terug moeten geven.

Ellendiger kan het haast niet. Die verlatenheid, het gevoel dat iedereen een hekel aan je heeft wordt hier scherper dan ooit onder woorden gebracht. Maar… David is eerlijk. Hij beschrijft niet alleen zijn vijanden, zijn ellende. Hij beseft dat ook hij niet onschuldig is. In vers 6 gaat hij zo verder:

Ik ben een dwaas, U weet het, o God,
mijn schuld is voor U niet verborgen.
Maar beschaam degenen die op U hopen, niet vanwege mij,
Heer, HEER van de machten;
o God, laat degenen die U zoeken
niet vanwege mij te schande staan.

David klaagt niet alleen over de ellende die hem wordt aangedaan, maar beseft wie hij is en komt zo bij God. Zoals hier:

Daarom, o HEER, ga ik tot U bidden:
laat uw uur van genade over mij komen;
o God, zo mateloos goed, antwoord mij:
mijn trouwe helper bent U.
Help mij uit het slijk,
laat mij niet nog dieper zinken;
laat mij ontkomen aan wie mij haten
en aan het diepe water.

David keert naar God. En blijft, ondanks de ellende, ondanks zijn eigen schuld op God hopen:

Maar ik, die in ellende en pijn leef,
o God, laat uw hulp mij er bovenop helpen.
Dan loof ik Gods naam met een lied,
een lied van dank op zijn grootheid.
Dat betekent voor de HEER meer dan een stier,
meer dan wat hoeven en hoorns.
Als de armen dat zien, zijn zij verheugd.
Houd moed, jullie die zoeken naar God:
de HEER schenkt misdeelden gehoor,
Hij veracht de zijnen niet, al zijn ze geboeid.
Hemel en aarde moeten Hem loven,
de zee met alles wat daarin beweegt;
want God zal Sion bevrijden,
de steden van Juda herbouwen.
Zijn dienaren verhuizen naar hun bezit;
hun nazaten zullen het beërven:
en degenen die verknocht zijn aan zijn naam zullen daar wonen.

Hoop

Er is hoop, er is altijd hoop. Zonder onze gevoelens van verlatenheid te overschreeuwen, zonder onze eigen aandeel uit te vlakken, mogen wij bij God komen en onze hoop op Hem uitspreken. Of het pesten ooit zal stoppen, of mensen ooit stoppen elkaar naar het leven staan… niet op deze aarde. Ik hoop dat mensen die zelf pesten beseffen wat ze kapot maken, en hoeveel tijd het kost voor mensen om hun eigenwaarde weer terug te vinden. Ik heb de mijne teruggevonden. Woorden kunnen pijn doen, maar ook helen. Ik ben zó blij dat in de Bijbel woorden staan die geen pijn doen, maar helen.

Advertentie