Meerdere keren ben ik het tegengekomen: Psalm 51 kan niet meer gezongen worden. Waarom? David schreef “neem uw heilige geest niet van mij weg”. Als christen heb je de Heilige Geest ontvangen, en die kan niet weggenomen worden. Maar betekent dat ook echt dat we deze Psalm niet kunnen zingen? Het is nota bene een van de weinige Psalmen die (gedeeltelijk) nog wordt gezongen door evangelischen (Opwekking 389 Create in my a clean heart)
Nu wil ik niet verzanden in een ingewikkelde theologische discussie of de Geest van ons weggenomen kan worden. Het probleem ligt volgens mij namelijk op een ander vlak. De Psalm moet volgens mij niet gelezen worden als een set theologische uitspraken. David spreekt vanuit zijn persoonlijke ervaring. En in zijn hartenkreet schreeuwt hij het uit naar God. Hij heeft enorm spijt van zijn daden. Hij wil nog steeds dat God bij hem blijft, dat Gods Geest bij hem blijft. Dat zijn geen theologische uitspraken, maar uitspraken vanuit persoonlijk ervaring.
Het is altijd belangrijk om Bijbelteksten in de context te lezen. De bijbel is, zoals ik eerder schreef, geen boek met kant en klare antwoorden voor alle situaties. Het ene bijbelboek is een geschiedenis, het andere is poezie, dan wordt een gelijkenis verteld, dan weer een profetie. En de Psalmen zijn veelal geschreven vanuit een persoonlijke ervaring, die moet je anders lezen dan een wettekst of een theologische verhandeling van Paulus. Daarmee wil ik niets afdoen aan de inspiratie van God woord. Ook de Psalmen zijn waarheid! God gebruikt juist mensen zoals ze zijn in zijn openbaring. Als iemand vanuit zijn nood naar God schreeuwt, laat God dat zo staan. Hoe kunnen we ons beter identificeren met de schrijvers?
Ik geloof dat als ik, net als David, berouwvol naar God terugkom, ik de Geest houdt. En dat ik mét die Geest in mij dit lied mag zingen. Sterker nog: juist in situaties waarin we worstelen met zonde, waarin we naar God terug willen, is dit een prachtige manier om onder woorden te brengen wat we niet altijd onder woorden kunnen brengen. Besef dat David vreemdgegaan was én iemand de dood in had gestuurd. Velen van ons gaan niet zo ver. Laten we net als David zijn en altijd bij God terugkomen!
Gloria en Kyrie 
Mooi stuk! Dank je wel. Ik denk niet dat Davids psalm een verwijzing naar de derde persoon van de Drie-eenheid is. Zo had de Ene zich nog niet laten zien toen. Wat David zegt is eigenlijk: “Blijf met Uw eigen Zelf in mijn ziel blazen/ademen.” Ik snap zijn angstige bezorgdheid wel een beetje. Koning Saul maakte een misstap en Gods Geest werd van hem wel weggenomen.Toch?
Echt een geweldige blog heb je geschreven. Ik herken me in de ervaring die je beschrijft en het is een goeie les voor me. Helemaal blij.
LikeLike
wij moeten de gehele Schrift nemen, ook het O.T. omdat er geschreven staat: “Alles wat gebeurde en beschreven is, is voor ons gebeurd en beschreven, opdat wij eruit leren zouden”.(eigen woorden)
Maar het karakter van vóór en ná het kruis is totaal verschillend en moeten we in zijn gegeven waarde laten en er ook zo mee omgaan. Het zou zeer veel woordenstrijd voorkomen!! Daarom zingen wij geen Psalmen, hoe fantastisch en heerlijk en leerrijk ze ook zijn! Maar wel liederen, die het karakter van menige Psalm in zich hebben. Daarom kun je ook niet bidden tot de Heilige Geest, aangezien a) Hij een andere dienst heeft als de Here Jezus en als God , de Vader: “De Trooster, Hij zal het uit Mij nemen en het U verkondigen!” Hij wil uitsluitend de Heer Jezus verheerlijken en Hij kent Hem! b) Hij, de H.G, woont in jou, als wedergeboren Kind van God, en zodoende geeft Hij de kracht en inhoud en richting van je gebed…. kan Hij dan tot zichzelf bidden, broeder?
Maak er ook geen zelf-bedachte, o zo mooie, ‘constructie’ van! Op onze aarde is er maar Eén het middelpunt, ook voor Zijn en onze God; de Heer Jezus Christus! (Denk aan zijn gegeven titels! “…deze Jezus heeft Hij(God) tot Heer en Christus gemaakt”!(Petrus’ rede) Jezus is/was Zijn naam als de ‘verachte’, de zoon van de timmerman, een inwoner van het verachtelijke Nazareth!)
LikeLike
Pingback: Psalm 51: Schuld en boete - Henk-Jan van der Klis